آناتومی بازوی کنترل
تقریباً در تمام سیستم های تعلیق جاده ای ، بازوهای کنترل در محور جلو در هر دو چرخ جلو قرار دارند.آنها از فولاد مهر ، چدن ، یا آلومینیوم چدن به عنوان ماده اولیه تشکیل شده اند.بازوهای کنترلی استیل و استحکام ، استحکام و توانایی مقاومت در برابر آسیب را دارند.بازوهای کنترل آلومینیوم ریخته گری برای کاربردهای سبک تر در نظر گرفته شده اند.
بازوهای کنترلی معمولاً A شکل ، L شکل یا استخوان بازو هستند ، اما طرح ها از هندسه تعلیق متفاوت از خودرو به وسیله دیگر است.این قطعات در هر انتها برای اتصال انگشت فرمان یک چرخ به قاب خودرو دارای نقاط اتصال هستند.
در قاب یا بدنه ، بازوی کنترل توسط پیچ و مهره ها به لولا متصل می شود.هنگامی که بازو با چرخ ها به سمت بالا و پایین می رود ، این بوش ها از تماس فلز با فلز محافظت می کنند.همچنین بوش باعث کاهش صدای کلی ، لرزش و سختی (NVH) می شود در حالی که کیفیت سواری خودرو را نرمتر و راحت تر می کند.
در انتهای بند انگشت فرمان ، بازوی کنترل از طریق اتصال توپی متصل می شود تا حرکت روان چرخ را از همه جهات امکان پذیر کند.اتصال توپی باعث می شود تا انگشت فرمان چرخیده و چرخ ها را در حین حرکت وسیله چرخش دهد.
بسیاری از وسایل نقلیه برای هر چرخ جلو بازوی کنترل بالا و پایین دارند و به بالاترین و پایین ترین نقطه انگشت فرمان متصل می شوند.این معماری برای اطمینان از کنترل و پایداری چرخ ، مونتاژ قابل توجه تری ایجاد می کند.
با این حال ، استثنائاتی در داشتن طرح بازوی کنترل بالا / پایین متداول وجود دارد.وسایل نقلیه با سیستم تعلیق از نوع MacPherson فقط بازوی کنترل پایین تر خواهند داشت و یک پایه جایگزین بازوی بالا خواهد شد.برخی از اتومبیل های دارای سیستم تعلیق عقب مستقل ممکن است دارای بازوهای کنترل در چرخ های عقب باشند ، اما این یک تنظیم معمول نیست.